Za očuvanje volumena alveolarnog grebena (Ridge preservation), nakon vađenja zuba, mogu se koristiti različite tehnike. Očuvanje grebena može se obaviti u dve faze, a koje se sprovode tako da se prvo napravi augmentacija ekstrakcijskih alveola koštanim materijalom različitog porekla, a zatim se konvencionalno ugradi implantat nakon faze isceljenja. Drugi način je imedijatna implantacija u kombinaciji s augmentacijom praznog područja između implantata i alveolarnog zida.

Situacija pacijenta

58-godišnjakinja, nepušač i sistemski zdrav pacijent koga je njen doktor dentalne medicine uputio u naš centar radi implanto-protetske terapije. Pacijentkinju je uglavnom smetala loša estetika u gornjem frontalnom području, koje je karakterisala visoka linija osmeha i izražene anomalije položaja, kao i funkcionalna ograničenja kao posledica nelagodnosti prilikom žvakanja. Tri zuba su nedostajala u gornjoj distalnoj regiji i to zubi 17, 15 i 27 koji nisu bili protetski snadbeveni, dok je u donjoj vilici u distalnoj regiji nedostajalo pet zuba s obe strane u području premolara te su oni zamenjeni delimičnom mobilnom protezom. Svi preostali zubi u gornjoj i donjoj vilici bili su prema klasifikaciji „Proceedings of the World Workshop on the Classification of Periodontal and Peri-implant Diseases and Conditions 2017“ imali parodontitis stadija IV, a prosečna dubina sondiranja parodonta je bila 5,6 mm. Prosečni indeks krvarenja (BOP) i srednji indeks plaka (PI) bili su 70 odnosno 80 posto. S obzirom na paradontološke parametre i mere oralne higijene (vidljivi kamenac i naslage), oralna higijena pacijentkinje klasifikovana je kao loša. Pacijentkinja je u drugoj ordinaciji lečena s dva implantata u desnoj maksilarnoj zadnjoj regiji kako bi se zamenili prvi pretkutnjak i prvi kutnjak. Prema definiciji koju je Weißgold uveo 1977. godine, pacijent ima debeli biotip.

Dijagnostika i plan lečenja

Nakon razgovora s pacijentkinjom i pismenog pristanka, odlučili smo se na potrebnu inicijalnu terapiju, odnosno prvo napraviti implanto-protetsku rehabilitaciju u gornjoj vilici s hirurškim pristupom u dve faze. Inicijalna terapija sastojala se od sistematskog parodontnog lečenja i redovnih kontrolnih pregleda sa uputstvima i proverama higijene zuba u periodu od tri meseca. Prva faza rehabilitacije maksile sastojala se od PET-a zajedno s postavljanjem implantata tipa 1.

  Obrazac: